Küratör: Ali Akay
Sanatçılar: Cengiz Tekin, İnci Eviner, Seza Paker, Serkan Özkaya, Şener Özmen
Sergi sosyolog için son derece önemli bir temayı, Marx’taki yabancılaşma kavramına yakın duran Durkheim’ın anomi temasını yeniden bir sorunsal olarak ortaya koyuyor. Bu kavram üstüne yazarken ne diyordu Marx? Fazlasıyla romantik bir biçimde, doğayı değiştiren işçinin üretim ilişkilerini dönüştürdüğünü, ve bu dönüştürme esnasında, barbarlaşırken hayatı uygarlaştırdığını açıklıyordu bize, işçi hayvanlaşırken ya da insanlık dışı bir yaratığa dönüşürken doğaya insani nitelikler kazandırıyordu vs. Bir sanatçı beslendiği ortamı dönüştürürken, hatıra, işçi/yaratıcı gereklidir. Ama ortam değiştiğinde neler olur? Bu durumda kendi ortamı anomi ve yabancılaşma alanına dönüşür. Artık yabancılaştığı böylesi bir ortamda nasıl olur da yeniden etkiler ve etkilenir? Bunun için öncelikle ben’den farklı olan “kendi” üzerinde yoğunlaşması gerekmektedir. Ortamın değişme biçimi, dönüşmesi, değişebilir olsalar da üretim gereçlerini değil, özellikle şeylere bakma biçimimizi ilgilendirir; çünkü şeyler, birer olgu olarak, sanatçıların işe koyulmasına olanak tanıyan “öznelleştirilebilir nesnelliklerdir”.